Πάνε πολλά χρόνια τώρα από εκείνο το απόγευμα, ίσως πάνω από 12. Ήταν η εποχή που είχα πάρει το πρώτο μου αμαξάκι και εκτός από την καθημερινή βόλτα μου στο Πανεπιστήμιο για μαθήματα και εργαστήρια, αλώνιζα γενικώς τους δρόμους.
Γυρίζοντας από τη σχολή ο δρόμος μου με έφερε στη Λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος των Ελληνορώσων. Προσπαθώντας λοιπόν να στρίψω από ένα στενό για να βγω στη λεωφόρο, τον είδα. Αεικίνητος όπως πάντα, με την δική του γνώριμη, καλοσυνάτη φυσιογνωμία. Ο αγαπημένος μου έλληνας ηθοποιός από την εποχή που μπορούσα να θυμηθώ. Προσπαθούσε να διασχίσει το μεγάλο δρόμο από ένα σημείο που όχι μόνο δεν υπήρχε διάβαση αλλά επιπλέον ήταν τοποθετημένο και τσιμεντένιο διαχωριστικό. Αλλά μιας και ήταν ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ -είχε διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα με τα πόδια ή με το ποδήλατό του, σε τόσες και τόσες ταινίες- δεν μπορούσε να πτοηθεί από αυτό [ήταν βέβαια και αρκετά ριψοκίνδυνος, μην ξεχνάμε και τη "στενή επαφή" που είχε με αμαξοστοιχία σε σιδηροδρομική διάβαση...].
Άνοιξα αμέσως το παράθυρο από το αυτοκινητάκι και του φώναξα: "Γεια σας Κύριε Θανάααση;".
Πώς μπορούσα να μη μιλήσω στον ένα και μοναδικό ΘΒ, έναν ΘΒ που αγαπούσε όλος ο κόσμος και γω το ίδιο; Και πώς αλλιώς να αποκαλέσεις έναν άνθρωπο που τον αισθανόσουν τον δικός σου άνθρωπο -που σε έκανε να γελάς και να κλαις με όσα βιώνε, που αντιμετώπιζε τις ίδιες δυσκολίες με όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, και ίσως ακόμα περισσότερες, που σου μάθαινε με τον δικό του τρόπο την ιστορία αυτού του τόπου...- παρά με το μικρό του όνομα, με αυτό που όλοι τον ήξεραν. Κόμπιασα μια στιγμή, και έβαλα αυτό το 'Κύριε' μπροστά, αλλά ήταν για όλο το σεβασμό που του άρμοζε.
Εκείνος, γυρίζοντας εν κινήση, κλασικός ΘΒ, μου απάντησε: " Γειά σου παιδίιιιιιι μουουου"!
Ναι, ο μεγάλος ΘΒ, μου είχε απαντήσει και μάλιστα με το γνώριμο τρόπο του!
Αυτός, ο μεγάλος, ο αληθινός άνθρωπος. Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ και κυρίως άξιζε πολύ...
Κύριε Θανάση, ας είσαι καλά εκεί που είσαι...
--------- --------- ---------
Ο ΘΒ μπορεί να "έφυγε" αλλά είναι πάντα εδώ. Δίπλα σε όλους όσους τον χρειάζονται και τον αγαπούν. Δίπλα σε όλους όσους χρειάζονται λίγο αγνό γέλιο στην ψυχή τους. Ίσως να είναι ακόμα πιο κοντά από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από τις ταινίες του και μπορεί να μας συντροφεύει κάθε στιγμή. Ίσως αν καμιά φορά κάνουμε αυτό που ο ίδιος είχει πει ως "φανερός πράκτωρ ΘΒ 000" στο τέλος εκείνης της ταινίας, να παίρνουμε λίγο από την 'ευχή' του και την καλοσύνη του.
--------- --------- ---------
2 σχόλια:
Μια σκηνή σε κάποια ταινία (μου διαφεύγει ο τίτλος της) του Θανάση Βέγγου, είχε γυριστεί στη Φωκίωνος Νέγρη 16, όπου τότε βρισκόταν το κατάστημα μουσικών δίσκων του πατέρα μου.
Η επαφή αυτού του σπουδαίου Ανθρώπου με την οικογένειά μου άφησε ένα πολύτιμο ηθικό αποτύπωμα σε αυτήν, το οποίο παραμένει αλώβητο μέχρι και σήμερα.
Τον σκέπτομαι τακτικά και το ήθος του παραμένει ένα από τα σημεία αναφοράς της ζωής μου.
Καλωσόρισες φίλε Γιάννη με τις όμορφες διηγήσεις σου! Η έκπληξή μου και η χαρά μου ήταν διπλή, καθώς ποτέ δεν έτυχε να μου αναφέρεις αυτό το περιστατικό με τον αγαπημένο μας Θανάση Βέγγο! Είσαι πολύ τυχερός που τον είδες από κοντά και μάλιστα του μίλησες παίρνοντας και απάντηση με την υπέροχη και χαρακτηριστική χροιά και φωνή του. Παράδειγμα προς μίμηση ο ΘΒ, λατρεία μεγάλη!
Παναγιώτης Κ.
Δημοσίευση σχολίου