Με πολύ αγάπη...

Κάθε φθινόπωρο,
όταν το δροσερό αεράκι θα μου χτυπά το πρόσωπο,
κι ο ήλιος θα χάνει ολοένα την δύναμη του,
εγώ θα την σκέφτομαι .

Θα είναι εκεί, χαμογελαστή και δυνατή,
αγαπημένη. Θα είναι ένα με τη μητέρα-φύση.
Το πρόσωπο της, αύρα ζωής και ευτυχίας.
Η πνοή της, το άρωμα των δέντρων όλου του δάσους.

Τα μαλλιά της θα ανεμίζουν.
Και εκείνη θα γελάει.

Έρχεται φθινόπωρο, είμαι ευτυχισμένος.