Στη Σκιά της Πεταλούδας

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009 (5πμ),

Όλα τα καλά τελικά συμβαίνουν τις πρώτες πρωινές ώρες! Δεν ξέρω που ... ταξιδεύει ο νους σας αλλά ένα από τα πολλά αυτά "καλά" είναι και να ολοκληρώνεις ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΟ ΒΙΒΛΙΟ. 

Ναι. Τέτοιο είναι το "Στη σκιά της πεταλούδας" του Ισίδωρου Ζουργού.

Δεν είμαι -σε καμία περίπτωση- βιβλιοκριτικός, ούτε καν βιβλιοφάγος, αλλά ένας ένθερμος βιβλιόφιλος. Φυσικά αυτό δεν μου δίνει καμία εξουσιοδότηση να κρίνω, αλλά το παρόν blog είναι δικό μου και ως εκ τούτου όποιος θέλει συνεχίζει!! Μέχρι τώρα έχω διαβάσει πολλά βιβλία, μαζί και κάποια από αυτά που χαρακτηρίζονται ως ΚΛΑΣΣΙΚΑ, αλλά τόσο ΔΥΝΑΤΟ, ΜΕΣΤΟ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ, όχι. 

Κάποτε πίστευα ότι η "Αθανασία" του Μ.Κούντερα ήταν το πραγματικό βιβλίο - και πράγματι είναι! Διαβάζοντας όμως το συγκεκριμένο βιβλίο του Ζουργού -και θα διαβάσω και τα υπόλοιπά του να έχω μια πιο σφαιρική γνώμη- θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να γίνει ο Έλλην Κούντερα!

Δεν θέλω να μειώσω άλλους έλληνες συγγραφείς -της γενιάς μας- αλλά δεν θυμάμαι κάποιον άλλο που να με έχει αγγίξει τόσο πολύ. Ίσως η Ευγενία Φακίνου που την "ξέρω" καλά από την εφηβεία μου.

Το ιστορικό μυθιστόρημα του Ζουργού, με τους "αποτυχημένους της ζωής" φανταστικούς ήρωές του και τα ιστορικά πρόσωπα και μέρη που αναφέρει, κατάφερε με την μαεστρία του να με κρατήσει πραγματικά δεμένο και να μην θέλω να τελειώσει. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να ζηλεύει τον συγγραφέα με τον τρόπο που εξέφραζε τις σκέψεις του. Παρουσίαζε απλά, καθημερινά πράγματα ή σκέψεις τους με ένα τρόπο τόσο μοναδικά έξυπνο που με έκανε να ζήσω μαζί τους την "φωτιά" του εικοστού αιώνα και τελικά να βρω την λύτρωση. Μια λύτρωση που αυτοί δεν βρήκαν, όντας αποτυχημένοι -το βιβλίο είναι όπως λέει ο ίδιος ο Ζουργός, για "τους αποτυχημένους του έρωτα και του χρόνου που περνά", για τους ανθρώπους που απέτυχαν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους και απλά έζησαν την ζώη θα πρόσθετα εγώ, και για τους πρόσφυγες- αλλά τουλάχιστον πάλεψαν και πέθαναν ως περήφανοι και Άνθρωποι.

Ελπίζω να το διαβάσετε και να νιώσετε γεμάτοι και άνθρωποι... Εύγε δάσκαλε.

chemenv

σε ευχαριστώ Ε. που μου το παραχώρησες -τότε...- και θα σου το επιστρέψω μιας και είναι ένας μικρός θησαυρός που σου ανήκει...