Ένα παλιό ... ποίημα

Δεν έκλαψα που χωρίσαμε.
Ίσως γιατί δεν χωρίσαμε τώρα.
Αλλά εδώ και πολύ καιρό.

...Έκλαιγα όλο το καλοκαίρι,
όταν ήμουν μόνος μου και κάτι,
το οτιδήποτε,
σε θύμιζε.

Έκλαιγα έτσι απλά.
Όπως μόνο εσύ ήξερες ότι εγώ κλαίω.
Βουρκωτά!

Μου λείπεις; Δεν απαντώ,
γιατί απλά αποφεύγω να το κάνω στον εαυτό μου.

Σε σκέφτομαι; Αυτό, ξέρεις,
το αποφεύγεις πολύ πιο δύσκολα.

Σε ψάχνω; Πολύ σπάνια.
Τόσο σπάνια όταν δεν καταφέρνω
να μην απαντήσω σε μένα,
και το εύκολα νικά το δύσκολα.

Mα έτσι δεν συμβαίνει σχεδόν πάντοτε;

...Ένας μήνας και δύο μέρες.

Σ'αγαπώ;
Πολύ λίγο.

γραμμένο πολύ παλιά,
τόσο παλιά που οι θύμησες του τότε
έχουν σχεδόν χαθεί...