Ένα εισιτήριο και ένα φύλλο χαρτί...

Πριν από κάμποσες ημέρες, μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνω περιμένοντας το μετρό, χάζευα το εισιτήριο που είχα στα χέρια μου. Στο πίσω μέρος του, μια δήλωση μου έκανε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μάλιστα μου θύμισε μια πρακτική που είχα ακούσει –και κανα δυο φορές εφαρμόσει- τις εποχές όπου χρησιμοποιούσα τα ΜΜΜ πολύ συχνότερα (παλιάααα). Μάλιστα, ιδίως με τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, η εν λόγω δήλωση μου φάνηκε ιδιαίτερα «ερεθιστική» και ιδίως με την ιδιοσυγκρασία της φυλής μας, που «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει» (όποιο «ζυγό») μου ήρθε στο μυαλό μέχρι και να (ξανα)εφαρμόσω αυτό που το πίσω μέρος του εισιτηρίου απαγόρευε! Και για να μην διεγείρω τους πιο ... «ευρωπαίους» από εσάς, να θυμίσω πως η ακρίβεια των δρομολογίων του μετρό αποτελεί προτέρημά μόνο δικό τους: τα λεωφορεία ακόμα απέχουν από το να είναι ακριβή και στην ώρα τους (στην Θεσσαλονίκη είχα δει σε στάση ηλεκτρονική σήμανση για τον χρόνο αναμονής, και μάλιστα ήταν ακριβής, αλλά ήταν απόγευμα Κυριακής...), ενώ η ολοκλήρωση έργων όπως η δημιουργία σταθμών του Προαστιακού, με την καθυστέρησή τους όλο και περισσότερο θυμίζουν το ... Γιοφύρι της Άρτας. Να έβαζα και την αναβάθμιση των γραμμών του «ηλεκτρικού» που μας βασανίζει δεν θυμάμαι πόσο καιρό; Και φυσικά να προσθέσω και το κερασάκι της τούρτας που για ένα ποδηλάτη σαν και μένα, ακούει στο όνομα: ΜΕΤΡΟ = ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ ΕΝΤΟΣ. Τώρα γιατί ο «ηλεκτρικός» και ο Προαστιακός τα δέχονται, είναι άλλη ιστορία. Φαίνεται πως για κάποιο «μαγικό» λόγο, όταν κατεβάζεις το ποδήλατό σου στα ... υπόγεια του μετρό, αυτό μεταμορφώνεται σε επικίνδυνο όπλο. Ή ας πούμε, δεν μπορείς να δεχτείς την μεταφορά «μεταφορικού μέσου» από «μεταφορικό μέσο», που είχε πει και κάποιος σημαίνων κύριος της Αττικό Μετρό (ας είναι, δεν γνωρίζουν όλοι τα ... ferry boats!).

Εν πάσει περιπτώση, η ζωή συνεχίζεται. Και έτσι μερικές μέρες αργότερα, ανεβαίνοντας στην επιφάνεια του σταθμού «Πανεπιστήμιο», έλαβα το παρακάτω κείμενο, που χαμογελαστές μοίραζαν δυο κοπέλες.

[Κλικ πάνω στην φωτό, για να μεγαλώσει]
Το διαβάσατε; Ή μήπως έτυχε να πέσει και στα χεράκια σας;

Νομίζω ότι έχει ένα βαθύτερο νόημα, που όσοι από εμάς το ... «κουράζουν» λιγάκι, ενδεχομένως να έχει περάσει από το μυαλουδάκι τους. Το κείμενο όμως το γράφει ξεκάθαρα. Και ίσως να μην είσαι τόσο «παρτάκιας» αν δεν δίνεις το εισιτήριό σου στον άλλο –δέχομαι ότι έτσι όπως έχουμε γίνει, μπορεί να μην είμαστε ή να μην βρίσκουμε έναν συμπαθή άνθρωπο για να το δώσουμε- η σύγχρονη κοινωνία όμως εκεί μας οδηγεί: ΖΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ. Δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι έτσι τα πράγματα. Πολύ καλά το καταλαβαίνω, αλλά κάνω τον ανήξερο... Γιατί να μας επιβάλλει ο Νόμος τι να κάνουμε και τι όχι, για θέματα τόσο επουσιώδη όσο το επικυρωμένο εισιτήριό μας, όταν ο ίδιος Νόμος δεν λαμβάνει υπόψη του τους τόσους και τόσους «απόκληρους» που ζητιανεύουν εκεί γύρω από το κέντρο της Αθήνας ή κοντά σε στάσεις και σταθμούς (ή άλλες καταστάσεις που δεν θα αναλύσω εδώ, και ας αποτελέσουν "τροφή" για όλους μας). Θέλω να δώσω το 1€ του εισιτηρίου μου σε έναν άνθρωπο που κάθεται εξαθλιωμένος στην άκρη του δρόμου με απλωμένο το χέρι, ή έρχεται και μου ζητάει λεφτά όταν εγώ πίνω τον καφέ μου. Και δεν τον ενδιαφέρει εκ των προτέρων η στάση ή η απάντησή μου γιατί ο ίδιος έχει ξεγράψει την ίδια του την ύπαρξη. Και ίσως εγώ ή εσύ ή κάποιος άλλος, του δώσει. Ή να κάνει κάτι για να ελαφρύνει τέτοιες καταστάσεις. Ίσως όμως, κάποιος άλλος, που κρατάει το 1€ στο χέρι του και ετοιμάζεται να πάρει το εισιτήριό του, αν δεχόταν να πάρει ένα ήδη επικυρωμένο εισιτήριο από έναν «παράνομο» Ρομπέν των Μετρό (κυκλοφορούν ανάμεσά μας), σκεφτόταν να ελεήσει τον ζητιάνο της γωνίας. Ένα ανθρώπινο πλάσμα σαν και μας, που μάλλον ποτέ δεν θα βάλουμε τον εαυτό μας στην θέση του. Όπως ίσως και αυτός δεν είχε μπει ποτέ «εγκεφαλικά» (στο παρελθόν) στην θέση που είναι τώρα...

Δεν θα γίνει κανείς παράνομος δίνοντας ή δεχόμενος ένα ήδη επικυρωμένο εισιτήριο. ΕΛΕΟΣ! Δεν υπάρχουν παντού Κασσάνδρες και τρ ... {ακολουθεί ελεγχόμενη, και άρα απαγορευμένη ηλεκτρονικά, λέξη} [δείτε εδώ: Everything is ok!]. Από την άλλη, δεν θα γίνει κανείς πιο «παρτάκιας» μην κάνοντας τα παραπάνω. Και δεν πρόκειται να αλλάξει η ελληνική κοινωνία από την μια στιγμή στην άλλη επειδή κάποιος έβαλε ένα μήνυμα σε ένα εισιτήριο, ή δεν ξέρω και γω τι άλλο. Όλα θα αλλάξουν αν βάλουμε το μυαλουδάκι μας να δουλεύει, αν «ερχόμαστε και στην θέση του άλλου» -να μια έκφραση που μάλλον όλοι έχουμε ακούσει αλλά σπάνια ή ποτέ δεν εφαρμόζουμε- και αν γίνουμε και λίγο πιο ανοικτοί προς τον συνάνθρωπο ...

Μάλλον λοιπόν, οι συντάκτες αυτού του κειμένου έκαναν καλή δουλειά και καλό είναι, πάντα στα πλαίσια της ευπρέπειας και χωρίς αφορισμούς ή παρεξηγήσιμα σημεία («καταραμένη κλιματιζόμενη έρημό τους»), να μιμούμαστε και να προωθούμε την καλυτέρευση της δική μας κοινωνίας. Γιατί τελικά είναι ΠΙΟ ΔΙΚΗ ΜΑΣ από οποιονδήποτε άλλο, είτε λέγεται Νόμος είτε Αρχή.

Καλή συνέχεια.

chemenv