Σάββατο, Αυγούστου 14, 2010

Everything's Coming Up Roses

Δεν ξέρω αν έχει συμβεί και σε σας, αλλά σε μένα τα πράγματα έγιναν ως εξής...

Εεεεε, συγγνώμη, δεν ήμουν καθόλου σαφής.

Καιρό τώρα ήθελα να μιλήσω, δηλαδή να γράψω, για τα ξένα τραγούδια που πρωτοάκουσα και την εντύπωση που μου έκαναν... Τότε που ήμουν παιδάκι ακόμα, την δεκαετία του 80, χωρίς να έχω καν γνώσεις αγγλικών, χωρίς να ξέρω ουσιαστικά τίποτα... Το αυτάκι μου όμως ίδρωνε, ευχάριστα!

 Το λοιπόν, το πρώτο ξένο κομάτι που κατάλαβα ποιο ήταν, ποιοι το τραγουδούσαν, και μου άρεσε, ήταν το Stay the night, των Chicago.

Τώρα, μην νομίσετε ότι κατάλαβα και τι έλεγε, αλλά μιας και ήταν η εποχή που τα videoclip μεσουρανούσαν στην ελληνική τηλεόραση (ποιος ήταν ρε παιδί μου εκείνος που παρουσίαζε μια σαββατιάκη εκπομπή με ροκ μουσική, ο Γιάννης Πετρίδης ...;), μπήκα στο νόημα. Πολλά χρόνια αργότερα, έτυχε να ξανα-ακούσω το In the Army Now, από τους Status Quo και τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνο το 'άμι νάου' που το ανεκπαίδευτο στα αγγλικά αυτί μου έπιανε, δεν ήταν άλλο από το εν λόγω τραγούδι. Μιλάμε για προ του stay the night (έτσι είναι, πας στρατό, ενηλικιώνεσαι, πιάνεις δουλειά σε συνεργείο αυτοκινήτων και ... λες στην κουκλάρα με την 442 να ... μείνει μαζί σου το βράδυ - μην χαίρεστε πονηρά, δείτε το videoclip αν δεν θυμάστε την συνέχεια!)

Για την τιμή των όπλων, μιας και πάντα θεωρούσα ότι αυτό είναι το δεύτερο ξένο που μου 'έμεινε', ας σημειώσω λοιπόν και το Wild Boys των Duran Duran με το πολύ φοβιστίκο -για την τότε ηλικία μου- videoclip!

Και μετά, το χάος. Τραγούδια, τραγούδια και άλλα τραγούδια.

Μέχρι που φτάνουμε και στο τραγούδι για το οποίο αποφάσισα να θυμηθώ και να γράψω...
Και φυσικά την ιστορία πίσω από αυτό...

Χειμώνας, 2006. Ηράκλειο Κρήτης.
Βόλτα σε ροκ-μπαράκι μαζί με καλό μου φίλο από το στρατό (να'σαι καλά ρε σύντεκνε Κώτσο) παρέα με τις αγαπημένες μας (παλιές αγάπες -που λέει και ένα ελληνικό τραγούδι- και για τους δυο μας τώρα πια). Ο DJης να δίνει ρέστα και να παίζει το ένα καλύτερο από το άλλο.

Και ξάφνου, ένα τραγούδι που μιλά κατευθείαν στην καρδιά μου. Μου θυμίζει κάτι από το παρελθόν. Ρωτάω την παρέα, κάτι 'τους λέει' και αυτούς αλλά μέχρι εκεί. Μια είναι η λύση που ακούει σε ... 2 γράμματα : DJ. Τον ρωτώ, μου λέει, τον ευχαριστώ!


Black Everything is coming up roses.

Απλά υπέροχο! Ένα τραγούδι που σίγουρα το είχα ακούσει από τότε που βγήκε το 1987 στο πολυπουλημένο δίσκο Wonderful Life. Ένα τραγούδι που έκτοτε αγαπώ...

Δικό σας.




[Στην Chrysa D. που μια φωτογραφία της με έκανε τελικά να γράψω αυτό που τόσο καιρό δεν αποφάσιζα...]

[Δυστυχώς, το 2016, αυτή τη χρονιά που τόσοι μεγάλοι τραγουδιστές έφυγαν, ένα τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, έκοψε το νήμα της ζωής του Colin Vearncombe... RIP Black... 

2 σχόλια:

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Τι μου θύμισες τώρα ...χρόνια ξενοιασιάς και ευτυχίας..και τι δεν θάδινα να γύριζα το χρόνο πίσω...

chemenv είπε...

Αυτό έχουμε όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού μας... : με πόση ευκολία θα ξαναγυρίζαμε στο τότε... Να είσαι καλά!