Όμορφο πράμα και καλό...

 

Λένε ότι όποιος αγαπάει, συγχωράει...
Και ναι, είναι αλήθεια.

Η αληθινή αγάπη γεννάει πρωτόγνωρα συναισθήματα στον άνθρωπο και πραγματικά τον αναγεννά.
Όποιος δεν συμφωνεί είτε δεν έχει αγαπήσει πραγματικά είτε "κρύβεται" από τον εαυτό του...

Στη νήσο Χάλκη δεν έχω πάει ποτέ και ίσως αυτό να μην συμβεί.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποτε δεν την αγάπησα...
Την αγάπησα τόσο πολύ κι ας μην το κατάλαβα. Ίσως να μην το κατάλαβε και αυτή...!

Ποιος; Εγώ!

Εγώ που ποτέ μου δεν είχα ιδιαίτερη σχέση ούτε με την θάλασσα ούτε και με τα νησιά της.

Κι όμως...

Αυτή είναι όμως η ομορφιά της ζωής, το αλατοπίπερο αν θες. Αν τα βάζαμε όλα σε μια προγραμματιζούμενη μηχανή, αυτή δεν θα έκανε τίποτα παραπάνω από αυτό που κάνει και η μηχανή του κιμά: θα τα άλεθε και τελικά θα παρήγαγε το γνωστό αποτέλεσμα... Ευτυχώς όμως!
...
Η ζωή είναι διαφορετική και ενώ μπορεί και αυτή να τα κάνει όλα ... σαλάτα, μέχρι τώρα δεν έχω ιδιαίτερο παράπονο.

Οι άνθρωποι όμως έχουν μεγαλύτερη έφεση στις ... σαλάτες! Και ιδίως εμείς οι άντρες! Συνήθως δεν "πιάνουν όλων τα χέρια". Αυτό έγινε και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε κάποιο χωριό της Χάλκης - να πως σχεδόν δένουν όλα τα παραπάνω. Από το σπίτι έλειπε η μάνα, η οποία όμως είχε φροντίσει να αφήσει φαγητό, μαζί με τις απαραίτητες οδηγίες στον άντρα της -σφουγγαράς ήταν, και η ζώή στην στεριά του φάνταζε δύσκολη- ο οποίος θα αναλάμβανε το σερβίρισμα στο ασκέρι του! Τότε ήταν τα χρόνια διαφορετικά, τότε οι άνθρωποι έβλεπαν την ζωή με πιο απλή ματιά και ... έκαναν περισσότερα παιδιά!

Έλα όμως που η ανδρική φύση επικράτησε και θες από αδεξιότητα, θες για κάποιο άλλο βαθύτερο σκοπό, ο σύζυγος έκανε το λάθος: το φαγητό δεν ήταν πλέον "προς βρώσιν". Και είναι ίδιον των ανδρών "να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό" ιδίως σε αυτά που θεωρούμε γυναικεία θέματα.

Η πρόνοια όμως δεν άφησε έτσι την πολυμελή οικογένεια! Η μάνα γύρισε σπίτι νωρίτερα από όσο υπολόγιζε. Με απλές και νοικοκυρέμενες κινήσεις έφτιαξε στα γρήγορα μια ομελέτα ικανή να χορτάσει όλα τα μέλη της οικογένειάς της. Ο πατέρας, βλέποντας την επιδεξιότητα και την ευκολία με την οποία η γυναίκα του έλυσε το πρόβλημα, και με την λεβεντιά που τον διακατείχε, εξέφρασε την ευφορία του με το παρακάτω τετράστιχο που γέννησε το μυαλό του και η κρυφή ποιητική του φύση:

"Όμορφο πράμα και καλό
όπου'ναι η γυναίκα
όπου ν'αγιάσει η χέρα του
όπου την επελέκα."

Και όπως θα τελείωνε κάθε ιστορία που σέβεται τον ευατό της,
έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα...